Wat als je kunstonderwijs zou mogen herontwerpen vanuit potentie in plaats van niveau?
Met mijn CAmeRAVAN, een analoge camera én doka op wielen, sta ik op REURING. Bezoekers kunnen hun dubbelbelichte portret laten maken. Beelden die letterlijk lagen tonen. Lagen van identiteit, perspectief, dromen. Deze portretten vormen het startpunt voor een gesprek. Hoe ziet een kunstopleiding eruit die écht ruimte maakt voor verschil? Wat heb jij nodig om te groeien?
Ik nodig je uit om mee te denken, te kijken, te schuiven met beelden en woorden. Zoals stromingen in zee ontstaan en bewegen door onderlinge beïnvloeding, zo groeit ook onderwijs in dialoog, ontmoeting en meebewegen. Zonder vaste niveaus, maar met ruimte voor ontwikkeling, vanuit ieders unieke vertrekpunt.