This is the Best Era/What Elephant?
"What Elephant?" is een installatie die continu 24 uur draait. In de tentoonstellingsruimte worden verschillende metalen draden gesneden door een lineaire actuator in een extreem traag tempo, bijna onzichtbaar voor het blote oog in realtime. Elke snede verwijst naar een crisis die in de realiteit is verstomd of genormaliseerd. De draden worden zo, één voor één, in extreme stilte doorgesneden, wat het verborgen ontvouwen van crises in de echte wereld nabootst – zo stil dat het bijna transparant is.
De installatie werkt met een bijna stagnerend ritme. De meeste bezoekers zullen, tijdens een kort verblijf, waarschijnlijk niet eens merken dat er een "gebeurtenis" plaatsvindt, laat staan de betekenis ervan begrijpen. Terwijl dat precies het cruciale punt is en de toestand die ik wil vastleggen – net zoals in de realiteit we vaak moeten vertrekken, terugkijken of veel later moeten wachten, om dan pas plotseling te beseffen dat iets voorgoed verdwenen is, dat bepaalde grenzen onomkeerbaar zijn overschreden.
"What Elephant?" biedt geen antwoorden; het stelt zelfs geen expliciete vragen. Het functioneert meer als een interface, een observatievenster waar de tijd bewust is vertraagd. Het probeert die "stille rust" te materialiseren, en nodigt de kijker uit om te voelen en te overwegen: wat zijn in onze tijd, oorverdovend luid van afleidingen, de werkelijk belangrijke dingen die stilletjes worden weggesneden? En wat kunnen we, indien iets, doen voordat het te laat is?
Het werk centreert zich rond een robotarminstallatie die is geprogrammeerd om een eenvoudig doch hard proces te herhalen: selecteren en vervolgens elimineren. De arm pakt, verplaatst, plaatst en verwijdert voortdurend – en het belangrijkste – bepaalde objecten binnen zijn bereik. Het opereert zonder emotie of aarzeling, simpelweg volgens zijn vooraf ingestelde programma. Dit creëert een performance die zowel dramatisch als onvermijdelijk destructief is.
Vanaf het moment dat we geboren worden, lijken we voorbestemd te zijn om geklemd te zitten tussen grotere nationale machten, gelabeld met diverse identiteiten die ons niet werkelijk toebehoren. Op het internationale toneel blijft onze status onzeker, voortdurend verschuivend met de getijden van de wereldpolitiek. Maar dit gevoel is niet uniek voor ons. In verschillende landen en samenlevingen ervaren mensen overal onrust, en worden ze vaak gekozen – of uitgesloten – door krachten buiten hun controle. "This is the Best Era" transformeert dit abstracte concept in een continue, zichtbare handeling.
De titel "This is the Best Era" is diep ironisch. In een tijdperk gekenmerkt door passiviteit, onzekerheid en verborgen geweld, daagt het de blinde optimisme en traditionele ideeën van vooruitgang uit. Het werk biedt geen antwoorden. In plaats daarvan gebruikt het de onbuigzame machine om de paradox van onze tijd te belichamen, die vol is van zowel potentieel als ongemak. Het nodigt kijkers uit een realiteit onder ogen te zien die wordt gedreven door meedogenloze krachten van selectie en uitsluiting, en hun eigen plek en macht daarbinnen te overwegen.
