1000 steps
Vera Romijn (1993) onderzoekt in haar werk de relatie tussen mens en object, met een focus op overconsumptie en de manier waarop materiële dingen een rol in ons leven spelen. In haar artistieke praktijk vraagt ze zich af hoe je je eigen koopgedrag kunt verantwoorden in een tijd waarin er al te veel producten worden geproduceerd.
In haar recente werk richt ze zich op de esthetiek en overvloed van cosmetische producten. Ze maakt deze na op papier, vergroot ze uit, vervormt en verkreukelt ze. De grote, vervormde verpakkingen vormen samen een enorme muur waar je als toeschouwer wordt overspoeld door overdaad. Papier als medium speelt een belangrijke rol; het biedt een contrast met het gladde, harde plastic waar je cosmeticaverpakkingen mee associeert. Met het nabootsen van details zoals ingrediëntenlijsten creëert ze vervreemding — de objecten blijven herkenbaar, maar verliezen hun oorspronkelijke functie en context.
Haar fascinatie ligt bij de invloed van marketing en design op ons koopgedrag en onze identiteit. In haar werk stelt ze vragen over massaconsumptie: in hoeverre hebben we echt een band met de producten die we kopen, en in hoeverre is die relatie gecreëerd door de industrie? Door de toeschouwer letterlijk te omringen met uitvergrote, vervormde cosmeticaverpakkingen, nodigt ze uit tot reflectie over de rol van consumptie in ons dagelijks leven, en de rol die wijzelf hebben bij het gebruik van cosmetica.