Emotional surface
In mijn werk wil ik mijn diepe en blijvende fascinatie voor water delen, een connectie die diep geworteld is in mijn jeugdherinneringen. Mijn dialoog met het wateroppervlak – de verschuivende reflecties en subtiele bewegingen – heeft me na verloop van tijd geleid tot het ontwikkelen van mijn eigen visuele taal: een methode om de vluchtige gebaren van water te scannen en vast te leggen. Dit esthetische gedrag, vooral in contrast met andere vloeistoffen, onthult iets diep emotioneels, wat ik ben gaan beschouwen als vloeibare emoties. Op het oppervlak wordt water een podium waar verschillende stemmingen en temperamenten ontstaan en met elkaar interageren.
Voor mij is water niet zomaar een onderwerp, maar een levende aanwezigheid. Ik probeer het oppervlak te bevrijden van zijn volume, het niet te behandelen als een container maar als een personage, het zijn eigen identiteit te geven en het te kaderen binnen zijn eigen visuele logica. Het wateroppervlak wordt mijn canvas, en mijn verkenning is gewijd aan het begrijpen van zijn grenzen, zijn dimensies, zijn stem.
In mijn uiteindelijke installatie heb ik het wateroppervlak letterlijk en conceptueel opgetild. Niet alleen om de vorm van de zijkanten te onthullen, maar ook om de kijker uit te nodigen eronder te kijken. Daaronder bevindt zich zwarte olie: een betoverende en natuurlijke substantie die wij mensen hebben verplaatst, geëxtraheerd en hergebruikt, waardoor het een vloek is geworden waar we nu mee leven. Door deze twee vloeistoffen met elkaar in verband te brengen, probeer ik hun contrast op te roepen en de delicate grens ertussen zichtbaar te maken, een drempel waar natuur en consequentie elkaar ontmoeten.