Mimpelpees
Zouden bomen en dieren het irritant vinden dat ik mijzelf met hen vergelijk? Zij zijn zo oud en magisch. Eigenlijk ben ik nooit zoals een pimpelmees en zal ik nooit zo kunnen vliegen.
Haar vleugels schermen vlekjes af, het licht te zwak om door te breken. Veren kaatsen licht terug, naar het dorp van ooit met sloten van gisteren. Ogen open voor de vissen, geluk om een sardien te zien. Josefien en ik staan aan de oever van de tijd en denken terug aan ooit. Toen wij zwommen in de gracht, een gestapelde hemel. De sterren, de reigers en wij.
