Over pijn en puddingbroodjes
In 'Over pijn en puddingbroodjes' onderzoekt Iris in 't Hof de impact van een scheiding van ouders op het leven van een kind. Haar persoonlijke reis vormt het uitgangspunt voor een documentairefilm waarin ze terugkijkt, vragen stelt en opnieuw in gesprek gaat met haar ouders en zusje. In deze film neemt Iris letterlijk de regie in eigen handen en zet stappen om, los van haar ouders, haar eigen geschiedenisboekje te schrijven.
Dit onderzoek leidt tot nieuwe persoonlijke inzichten, maar laat ook voelen hoe waardevol het is wanneer er ruimte ontstaat voor een open en gelijkwaardig gesprek.
Vanuit die behoefte ontwierp ze, aanvullend maar ook losstaand van de film, een interactief bordspel. Het spel nodigt deelnemers uit tot een open gesprek over de thema's rondom een scheiding, op een toegankelijke en speelse manier. Niet de scheiding zelf staat centraal, maar de wereld eromheen: loyaliteit, verantwoordelijkheid, verdriet en troost.
Haar werkwijze is geworteld in 'social design': waarbij vormgeving geen doel op zich is, maar een middel om verbinding en reflectie te stimuleren. Tijdens haar onderzoek interviewde ze andere kinderen van gescheiden ouders aan de hand van een 'conversation piece': samen zaten ze op een groot roze vel papier vol verf, krijt en potloden. Gesprekspartners werden uitgenodigd om intuïtief te tekenen tijdens het praten. De bewegingen op papier — lijnen, kleuren, vormen — boden inzicht in emoties en gemoedstoestanden die soms nog geen woorden hadden. Het diende niet alleen als visuele vertaalslag, maar ook als veilige ruimte waarin het gesprek spontaan en zacht kon ontstaan.
Iris werkt op het grensvlak van audiovisueel-, grafisch- en sociaal ontwerp. Haar aanpak is persoonlijk én onderzoekend; ze combineert eigen ervaring met theorie en gesprekken met anderen. Ontwerp is voor haar een manier om ruimte te maken — voor nuance, voor het onzichtbare, onzegbare en voor wat mag schuren.
'Over pijn en puddingbroodjes' geeft geen pasklare antwoorden, maar stelt nieuwe vragen. Niet om op te lossen, maar om te verbinden. Alleen dan kan werkelijk begrip ontstaan.
